Niniejszy wpis ma na celu pomoc osobom, które otrzymały wezwanie do stawienia się w zakładzie karnym celem odbycia zastępczej kary pozbawienia wolności, orzeczonej w miejsce kary ograniczenia wolności (tzw. prace społeczne).
Z pomocą przychodzi tu instytucja wstrzymania wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności do czasu wykonania kary ograniczenia wolności. Została ona uregulowała w art.65a kodeksu karnego wykonawczego:
§ 1. Sąd może w każdym czasie wstrzymać wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności w wypadku, gdy skazany oświadczy na piśmie, że podejmie odbywanie kary ograniczenia wolności i podda się rygorom z nią związanym; wstrzymanie następuje do czasu wykonania orzeczonej kary ograniczenia wolności.
§ 2. Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.
§ 3. W wypadkach wskazanych w § 1 i 2 sąd określa wymiar pozostałej do odbycia kary ograniczenia wolności lub zastępczej kary pozbawienia wolności, kierując się zasadami określonymi w art. 65 § 1 i 2.
§ 4. W posiedzeniu, o którym mowa w § 2, ma prawo wziąć udział prokurator, sądowy kurator zawodowy, skazany oraz jego obrońca.
§ 5. Na postanowienie w przedmiocie wstrzymania i zarządzenia wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności oraz określenia wymiaru pozostałej do odbycia kary przysługuje zażalenie.
§ 6. Niedopuszczalne jest ponowne wstrzymanie wykonania tej samej zastępczej kary pozbawienia wolności na podstawie § 1.
Wystarczy zatem – co do zasady – złożyć stosowny wniosek do sądu, który orzekł o zastępczej karze pozbawienia wolności, a nadto dołączyć do niego oświadczenie, o którym mowa w § 1 cytowanego przepisu. Niemniej ważna jest także treść samego wniosku – dobra argumentacja pozwoli na pozytywne jego rozpoznanie. Zważyć bowiem należy, że – zgodnie z cytowanym przepisem – sąd może, a nie musi, uwzględnić przedmiotowy wniosek.