Przełomowe znaczenie w sprawach o roszczenia pracowników – kierowców w transporcie międzynarodowym – ma wskazana w tytule Uchwała Sądu Najwyższego. Dotychczasowa linia orzecznicza nie była jednoznaczna i sądy powszechne, jak i różne składy Sądu Najwyższego, podejmowały odmienne decyzję w zakresie materii objętej ww. Uchwałą.
Teza Uchwały:
„Zapewnienie pracownikowi – kierowcy samochodu ciężarowego odpowiedniego miejsca do spania w kabinie tego pojazdu podczas wykonywania przewozów w transporcie międzynarodowym nie stanowi zapewnienia przez pracodawcę bezpłatnego noclegu w rozumieniu § 9 ust. 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), co powoduje, że pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu na warunkach i w wysokości określonych w § 9 ust. 1-3 tego rozporządzenia albo na korzystniejszych warunkach i wysokości, określonych w umowie o pracę, układzie zbiorowym pracy lub innych przepisach prawa pracy.„.
Cytowana Uchwała rozwiewa wszelkie wątpliwości odnośnie wątpliwości, czy nocleg odbywany przez kierowcę (pracownika) w kabinie pojazdu, którym wykonuje obowiązki przewozu w transporcie międzynarodowym (co było i jest normą stosowaną w praktyce pracodawców) stanowi zapewnienie przez pracodawcę bezpłatnego noclegu temu pracownikowi w rozumieniu ww. rozporządzenia.
NOWY KIERUNEK WYKŁADNI KORZYSTNY DLA KIEROWCÓW
Wskazana Uchwała stanowi kierunek wykładni w aktualnie toczących się, jak i w przyszłych postępowaniach inicjowanych przez pracowników – kierowców – o zapłatę ryczałtów za noclegi. Od dnia wydania ww. Uchwały zostały już podjęte identyczne orzeczenia przez inne składy Sądu Najwyższego, jak i sądy powszechne.